Alweer een tijdje geleden vertrouwde een vader van school mij een tasje toe met bijzondere vezels: vacht van een muskusos.
De vraag was of ik deze vezels tot een draad zou kunnen spinnen zodat de zoon en dochter van het gezin er iets van kunnen breien of haken.
Die dekentjes spon ik vandaag op één van mijn Louet wielen.
Het leverde een rustiek draadje op met ‘knutjes’.
De pure vacht (kort, fijn en heeeeeeeel zacht) spin ik op één van mijn spintolletjes.
Het belooft een fijn draadje in een bijzonder mooie kleur te worden...
Wordt vervolgd!